Kalmadı bedbaht
gönüllerimizde ebedi
aşkın izi
Bir acıdır, bir hüsrandır sarmış içimizi
Biz böylemi olacaktık, böylesinemi kahrolacaktık
Boş bir
sevda uğruna yok ettik kendimizi.
Ne
çiçekler ne
güller kokladık, miski amber
Gerçekleri yolun sonuna gelince anladık.
Sormadık kendimize böyle gelmişte böylemi gider.
Bir ömür beyhude geçti , farkına bile varmadık.
Kendimizi hep kusursuz sandık, kusurumuzu görmedik.
Sevgi, daima birşeyler istedi, ama biz vermedik.
Sahte
dostluklarla avunduk, yüzyüze gelince
güldük.
Güldüğümüzü z
annettik ama, bizler asla
gülmedik.
Ataşehir 2007