Ayaklarım yaşamın inşaatından yorgun
Yağıyor kentin iki yakası yüreğime
Bazen gökdelen bazen gecekondu

Kına yakıyor ağaçlar yapraklarına
Düğün ölümü artık her adımım

Avuç içleri gökte ki bulut
Tek başına yağarmış yalnızlık
Dökülüyor yorgunluktan emektar bastonum






Misketten gemilerim vardı
Mavi köpek balıklarından alfabe
Gökyüzünü ısırmış sözde deniz
Bütün harfler alacaklı
Harçlıkları balık sürüsü
Olta kumbara



Cemi arayan polisler
Şaşırıp kaldı
İki evde aynı kafa
Karanlığa gömülmüş
Bandrolsüz kafa













Hep yetimler
Diplomasını
Öksüzlerin yüreğine asıp
Birlikte Denizi örmüştür
Karanın üstüne



Elleriyle
Yağmur
İşledi
Saçlarıma
Annem




Kelimelerim başkaydı
Bazen alçalır
Bazen yükselir
Duyguların termometresi






Akıyorsa beyaz buluta
Güle güle güzel adam
Sağ ol yaşadığın için

Bir insan ölümü kıskanır mı?