şairim,
kaç yaşındasınız bilmiyorum ama size kendi tecrübemden bir şeyler aktarmak isterim..ben 33 yaşındayım. çocukluğumdan bu yana din ile ilgili mevzularda derine girilmemesi, yüzeysel geçilmesi hususunda beyinlerimize nakşedilen bir harekat vardı. bu harekatın en başta sovunucuları gazete , dergiler, kısaca medya ve çevre faktörü idi. dinine diyanetine bağlanan herkesin bir süre sonra delirdiği, cinayetler işlediği, toplumu beğenmediği, herkesi küfür içinde gördüğü gibi bir takım hurafe ve dedikodular bilinç altımıza öyle bir işlendi ki artık haşa Allah demeye korkar vaziyete gelmiştik. tabi bu bilinçli bir harakattı ve biz cahil toplum bu guruhun yönlendirmeleri doğrultusunda dinden korkar bir hal almıştık. tamamiyle korkumuzun aslını astarını bilmeden, sadece kulaktan duyma , tanıklık etmediğimiz konularla dinimizden çekiniyorduk. hatta bu işi yönlendirenlerin hepsi ifşa edildi. bakınız Hizbullah diye kurulan örgütün arkasından kimler çıktı ve o zamanlar " işte dinciler böyleler " deme durumunda bırakıldrık. yine bakınız ödül üstüne ödüller alan Takva Filmi tamamen islamı kötülemekte ve dinine sarılan insanın en sonunda delirdiği fikrini aşılamakta. oysa islamiyet demek sizinde arz ettiğiniz gibi insan demektir. insan eksenli bir din, hatta ve hatta bir insan öldürenin bütün insanlığı öldürmek olduğu prensibine sahip bir din nasıl oluyorda umaca gibi gösteriliyar.. tabi bunun altında yatan en büyük sebep: Osmanlı ruhunun uyanmamasıdır. 600 yılda yıkabildikleri osmanlının dayandığı tek dayanak Din idi. eğer bu din yine o zamanlardaki gibi inkişaf edecek olursa bir 600 yıl daha tahammülleri olmayan adamlar! işi baştan sıkı tutmaya karar vermişlerdi. bunun içinde her yol mübahtı onlar için.. işte bu yüzden İslam , korkulacak bir hal içinde sunuldu halka. ve maalesef -halkta bu düzmece oyuna geldi.. biraz uzattım kusura bakmayın.. haddimi aştıysam şimdiden özür dilerim. hakkınızı helal ediniz... tebrik ve saygılarımla... Allah a emanet olunuz...

Hazreti Ömer Efendimizin buyurduğu gibi
Hem korkuyorum Olurki Rabbul Alemin bütün yaradılmışları Cennetine yalnız beni Cehennemine gönderir,
Hem de Ümitliyim , umud ediyorum ki çoğu kimseler Cehenneme gireceği o gun ben Allah ın izni inayetiyle Cennetine girip Cemalullah ile şerefleneceğim.
Mümin korku ve ümit arasında olmalıdır.Ne yalnız sadece korku ile ne de yalnız ümit var olarak,dengeyi bozmadan!!!

Peygamber Efendimiz (a.s.m.), ölüm döşeğinde olan bir gencin yanına girdi ve ona, "Sen kendini nasıl buluyorsun?" diye sordu. Genç, "Ben Allah' (ın affın)ı umarımYâ Resûlâllah! Ve günahlarımdan da korkarım" dedi. Bunun üzerine Resûlâllah (a.s.m.) buyurdu ki, "Bu vakitte herhangi bir kulun kalbinde bağışlanma umudu ve günah korkusu birleşince mutlaka Allah o kuluna dilediğini verir ve onu korktuğu azabından emin kılar."

Bizden istenen, "Aşırı korkudan dolayı ümitsiz olmamak" ve "Aşırı ümitten dolayı korkusuz olmamak"tır.

Saygılar Sunuyorum

İslam korkusu değil aslında bu insanın kendisini takip eden hakikatlerden korkmasıdır bu.Kendini ve Yaratıcısını tanıyamamasıdır bu.Nefsini şeytana sattığının emaresidir bu.Oysa bilse ki kendisine neler neler bahşedecek hiç korkar mı acaba? Bilseki uzunca bir süre sandığı yaşam çizgisi aslında bir nokta öğrenmek için çabalamaz mı gerçekleri?Allah Kalp gözü açık olanlardan eylesin cümle insanları.Saygılar sunuyorum.Yürek sesiniz daim olsun efendim.