1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1107
Okunma
yabancılaşmaya başladığında yıllarımın aynaları,
zaman değildi geçip giden parmaklarımın ucundan.
anlayamıyordu hiçkimse, kendimin yokluğundan,
oyun bozan cümlelerimin son vurgunundan.
suretimin eskimişliği değildi değişen.
eski derinliklerde boğulurken ben,
kuruyan bir çiçektim ellerin arasında,
ve çiçeklere kar düştü birden.
bak yine dedim senin dediğini..
sildim derken yüreğimin kara kalemini,
gözlerden taşan bir su damlası gibi,
saklandığı yerden çıktı ruhumun cini.
haydi söyleyin; aynalar ne kadar da yalancı!
nasıl sahte bir göz veriyorlar senden sonra bana.
kim bu dünyada kalmış ki hancı.
geçmez mi aynalarda her gün gördüğüm acı?
kırsam, parçaların yüreğime saplanır.
assam, en gözde yerine ömrümün,
yıllar senide ben gibi karartır.
yine halime derman aynadır, aynadır..
Cevap Yaz