9
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1443
Okunma

..........................................’’ İnsanın kendini feth etmesi zaferlerin en büyüğüdür.’’ EFLATUN
Bütün dürtülerimi tek karta versem bile
Onu harcayamam
Onsuzluğa katlanamam
Tek bir yangın yeri görünürken ufukta
Rüzgâr eser toz dumana bürünür bilinç
Boylu boyunca uzanır bir esmerlik
Tükenir varsıllığım tipiler gibi tükenir
Hüzün ne umudun peşine takılır
Ne de üç arşın geri kalır
Ortalıkta dolaşır durur öksüz bir sevinç
Şimdi yakalayın yaka paça onu
Duruşmalara götürün insafsızca
İsterseniz
Nasırlarıma kök salan andızları
Çarmıha gerin
Aldırmam
Yol çizgilerimi kim siliyor güpegündüz
Köprülerimin payandalarını kıran hangi kuşku
Belli değil
Hiç değil
Ben ki tüm sorguları ezbere bilirim
Kırılmış ışıkları bağlamayı sorun bana
Yürekleri dağlamayı
Neden çılgınlar gibi güldüğümü
Ve kuşkularımı
Tam orta yerinden nasıl ikiye böldüğümü
Bir bir söylerim
Bütün dürtülerimi tek karta versem bile
Onu harcayamam
Yoksunluğuna dayanamam
Onunla tutunurum Samanyolu’na
Ve yalnız onunla kırarım zincirlerimi
Güvenirim varlığına
Sesim odur
Nefesim ondan gelir
Takaslara korkusuzca girerim
Servetime değişirim ölümü
Sıkıca saklarım avuçlarımda
Namerdim harcarsam eğer
Dermansız kalırım işte o an
Dilim tutulur
Şiirim susar
İmgelerim alır başını gider uzaklara
Yokluğunda kahrolurum.
Necdet Arslan
5.0
100% (5)