Kaçıyor elinden, bütün fırsatlar,
Hiçbir şeye malik olamıyorsun,
Arttıkça artıyor her gün heyhatlar,
Bir türlü kendinle kalamıyorsun.

Dünya sana kalmaz, ölünce sağlar,
Üstelik üstüne yıkılır dağlar,
İncelip çürürken o sağlam bağlar,
Uç uca bağlayıp, ulamıyorsun.

Asla suçlarını etmedin ikrar,
Bu yüzden günbegün boğuyor efkâr,
Üst üste hatalar, kaçıncı tekrar?
Uslanarak ibret alamıyorsun.

Ne bu hayat baki, ne ölüm ırak,
Bir nefes ötesi belki son durak,
Toprağın çöl olmuş, mevsimler kurak,
Gönül bahçesini sulamıyorsun.

Sığmazsın mekâna, dar gelir yurtlar,
İçini kemirir kudurmuş kurtlar,
Çiçeksiz bahçende diz boyu otlar,
Çakırdikenleri yolamıyorsun.

Şu Dünya işine seni soktular,
Günah işlettirip suça baktılar,
Cennetten çıkartıp nâra attılar,
Ne yapsan nur ile dolamıyorsun.

Başına belâlar sardın saralı,
Klinik vakasın, gönlün yaralı.
Hayal deryasına daldın dalalı,
Aslını kaybettin bulamıyorsun.

19.05.2007…Mustafa YARALI