5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1490
Okunma

Topladım tüm valizlerini,
senli yalnızlıkların.
İçim acıya kanaya, sarıp sarmaladığım
kat kat bohçalara saklayıp sonra
alıp yanıma anıları
gittim kendimden, çok uzaklara yola koyulup.
Yorgun bedenim ağırlaştırdıkça adımlarımı,
gittikçe sarstı naif cüssemi uzanıp giden gökyüzü.
Omuzuma asılı kalpten
sızıyordu keder, hüzün, kahır.
Dökülüyordu sitem, ne varsa.
Kırıktı ne olsa, kaç kez yaralamıştın
mecal bırakmadan, hiç acımadan.
Nefretim sana değildi oysa.
Bıraktım ne varsa,
omuzuma astığın emaneti, herşeyi.
Uzak yollara koyulup, ellerim boş,
gittim kendimden sessizce.
Olmadığın yeri bulamadım..
5.0
100% (2)