Şiirin adıyla başlamış derdini anlatmaya şair.Derdimin adı hasret diye dökülüvermiş kaleminden.Sonra başlamış inceden inceye işleme hasreti.Tıpkı bir hikaye gibi önce betimleme yaparak anlatmaya koyulmuş şair:

Hasret,
Bin ızdıraba bedel, bir dert.

Sonra şair bir bir sıralamış olanları:

Yokuşlar da mı kesildi soluğun,
Yoksa bir “ney”in üfürüğünde mi boğuldun
Herkesi severken kalbim mahzun,
Bir sen Hasret, sen kovuldun

Gelme istemem bir daha yanıma, yöreme
Tanımaz ki artık kalbim seni görse de
Neden deme bana, yok artık senin adın bende
Hasret’e sor bilir, belki derman olur derdine


Ve sıra gelmiş hasret çektirene ölümcül darbeyi vurmaya:

Yalvarma istemem, geçti artık bu fusûl
İşte orası senin yolun adı Hasret...

GERİSİ BENDE…

Velhasıl bir hazan hikayesi anlattı bu şiir bana.Hasret hasret bırakmış seveni. Ama bilememiş ki Hasre, ona da vurur bir gün elbet bu hasret.

Hasret,
Bin ızdıraba bedel, bir dert.
GERİSİ BENDE…

Şiirin başıyla sonu zaten başka söze yer bırakmıyor. Kaleminiz daim olsun...

@cemre@ tarafından 7/17/2009 1:45:51 PM zamanında düzenlenmiştir.