bir bilsen tenime işleyen çivi izlerini
umudun kesilir döngüsünde hayatın
ayrık otları üstüme yürüyen
başıboş kaldırım çiçekleri
nerede doyuyorsa orada açıyor
umut çiçeklerini kirli kaldırımda
ellerinde teri var isteksiz
eteği paralanmış kimsesiz



artık bakmıyorum hayat aynasına
yüzün ardında gurur kırıklarım
süslenmekte yok kırıtarak
taraklar kırıldı bitli saçımda
hangi barın kalp kırığıyım
yada hangi zengine sermaye
fark etmez yaşı işi
bana lazım dolu cüzdan



dedim evet kaldırım çiçeği
leş kokan ağızlara sermaye
okul yollarında tükenmedi çilem
benim çilem para aşkı kirli ellerde
bedenim tarumar göbek boylarında
bir aileye karışacakken ben oldum aile
hem de kaldırım yollarında üç kuruşa



02.07.2009

geçeriz sokak başlarından ne çok sökülmüş taş vardır yüreğe basılan ve ne çok umut
barlara neonlarla yazılan ve ne çok hayat kırılan dökülen elinden gururu alınan ne çok
çivisi çıkmış veranda da kimsesiz ve çaresiz