Dost aradım şöyle kendi gönlümce,
Yüze gülüp, yağlayanı neyleyim.
İklim kurak geçti bütün ömrümce,
Yağmur gibi yağmayanı neyleyim.

Çelme atıp düşürmeyi severken,
Yerden yere vuruyorsa överken,
Devleşerek omuzuma binerken,
Yüreğime sığmayanı neyleyim.

Zor günümde köşe bucak kaçarak,
Sırlarımı ulu orta saçarak.
Ayıbımı örttüm diye açarak,
Her fırsatta paylayanı neyleyim.

Aramızdan muhabbeti kaldırıp,
Düşman gibi acımasız saldırıp,
Gide gele lâf atarak yıldırıp,
Ateş gibi çağlayanı neyleyim.

Şu kalbimi inciterek, kırarak,
Mihnetlerle yokuşlarda yorarak.
Ayağıma prangalar vurarak,
Kollarımdan bağlayanı neyleyim.

Sözüm geçmez kalleşine, erine.
Kimi koysam bilmem ki dost yerine?
Kezzap döküp gözlerimin ferine,
Ciğerimi dağlayanı neyleyim.

Yaralıyım derdim gelmez lisana.
Hükmedemem ellerdeki vicdana,
Sağlığında hor gördüğü insana,
Ölümünde ağlayanı neyleyim.

26.06.1997…….Mustafa YARALI