Kırılan döküleni toplasam da yerlerden;
yürek hatırlar yari inceden ve derinden.
Soluğuma sıcak bir gözyaşı yakınlaşır,
aynadaki yüz benle, ben boşlukla bakışır.

Güller yanmaya hazır, hüzzam düşer şarkıdan,
Senin acı sözündür badeye zehir salan.
Can verdim, canım dedim, bıçakladın sırtımdan.
Gerçek bir yılanmışsın sineme çoraklanan.


Kavrulur yangınımdan o tomurcuk al güller.
Makber çığırtkanı oldu şu neşeli bülbüller.
Vuslat anlarında pembeydi hep saatler.
Şimdi dakikalar bile ölümüne derbeder.

Kanıyor aşka batan şu sevdalı sol yanım.
Müjdelere hasretim, kalkmıyor dertli başım.
Pınarlarım kurudu akmıyor hiç gözyaşım.
Nankör bir ruhu sevdim, tükendi umutlarım.

Kapadım kalp hanemi, tövbekar oldum aşktan.
Bir daha gelsem dünyaya, huzur isterim Hak’tan.
Yollarım çok çapraşık, ben çıkmayım da baştan.
Hüda’nın karşısında temiz kalsın bu mintan.


ALEV YAVUZ