Keyifsiz bir şekilde kalkıyorum

Adımlarımın raddesinde nefeslenirken yol alıyorum

Halimin derinliğine nazar ederken hayıflanıp, fakirliğime acıyorum



Tam bu vakit gözüme ilişen can

Meşakkat içinde mütemadiyen soluklanan bir hicran

Nisa kimliğine yabancılaşan, insan dirliğinde mahzunluk yaşayan kan



İşte o zaman hüzün kokluyorum

Dertlerimin girdabından sıyrılarak nefesler alıyorum

Hikmetin serencamına iltica ederek sancıların muştusuna sunuyorum



Kim diler ezayı ve ahı girdabı

İşaret taşlarında gizlenen kutlu sevdayı ve gülü aşkı

Hazan ikliminde fırtınaları serde ten hicranı ve hıçkıran gözyaşlarını



Ah cefada saklanan kutlu aşk

Sabır cenahında anlamlaşan ve sevdalaşan en yüce hak

İhsan birliğinde mutlaklaşan hakikat ve ecrin bereketine aç olan kalk



Kim ne derse yorulmadan an

Muvazeneye ihtiyaç duymadan hezeyanlarını anlatan

Mükellefiyeti hiç anlamayan ve hatta aldırış dahi etmeden rıza arayan



Anlam kul içim değil ahenktir

Kâinat içinde denkliğine itibar edilen türkü sebeptir

İnsan bu itibarla eşreftir ve hakikat adına kulluk eden canı divanedir



Sazlardan terennüm edilen haz

Dallardan sevdasıyla nasibini bekleyen o eşiz kiraz

Masum nefeslerle umuda hasret çekenken suhuletle edilen kutlu niyaz



Ey garipleşen hicrani yolcu

Ufkun şakaklarından nüksediyor vuslat korkma oku

Yıllara sâri sarmalayan sarmaşık misali yılgın halini viranlaştıran tortu



Artık acınmak yetmiyor

Kim neyi ne kadar biliyor ve hassasiyetle öğretiyor

Dikta ettirilen ezberler bir türkü bereketlenmiyor mukallitleştiriyor





Mustafa CİLASUN