şiire dönüşmemiş
kağıda düşmemişti
sözlerim,
sana kadar.

sesimi
bilmiyordum
türküler
baktım dilimde sen gibi
şiirler..
türküler...
biri bitmeden diğeri .


düşünüyorum da
bir ağacın meyvesine
uzanmayalı yıllar var..
meyveler hasır gibi yerlerde..
bakar kalırım neden böyle!
bunun için mi tatlı gelir toprak cana
can bunun için mi toprağı özler
başladığında ömrün sonbaharı yazın ardında...


oysa;
güzeldi deniz.
denizin içinde vapur
vapurun içinde biz
yara yara dalgaları
nereye gidersek gidelim
martılar
ardımızda
güzeldi
yaşandı
yüreğimizde ki yazdı gençliğimiz...


şiirlerim,
ayaz yedi açamadan.
saçlarım
ağardı
bir tek sen
bütün zamanları yok sayıp
sen aynı gülümseyişinle capcanlı
karşımda ....
bir de o günlerde çektirdiğim
resim de ben...
aynı gülümseyiş aynı ışıkla
aynı yaslanış sevdaya
ve geleceğe
adanmış
hayallerin
rüzgarında
uçmaya hazırdık..

nasıl desem ki,
şiire düştü
çaresizliğim ilkin
kelimeler darmadağın...

şimdi
sözlerim sustu
şimdi
türküler
yabancı
şimdi sadece "O"
KAİNATIN TEK SAHİBİ

bir milim bir milim daha
yana yana
Yunus’un,Mevlana’nın izinde
"aşka"
yürüyorum...