Biz ne günlere kaldık; söyle ey Yüce Râbbim!
Ortaya döker oldu kullar hayrı ameli
Ayırıyorum affet, olursa olsun her kim
Çalıyken gülüm diye açana ne demeli?

Acemisi ustası çıkmış er meydanına
Hâk için değil işi yapar kendi şânına
Bir çift tüyü bulunmaz gözatmaz kanadına
Kendini kartal sanıp uçana ne demeli?

“Yok” der sıra gelince çocuğun mektebine
Ucuzundan mal alır değer vermez evine
Artan son kuruşunu koyup da döş cebine
Hergün masa kurdurup içene ne demeli?

Şeytan bile onunla yarışamaz kibirde
Beş kulaç bez halbuki tüm serveti kabirde
Bal olsa zerresini tadamaz ki, ha bir de
Varlığını harama saçana ne demeli?

Şimdiden aldım bilir cennetin tapusunu
Beye açar yoksula kapatır kapısını
Senin emrinden saymaz bir okul yapısını
Kıymetine az paha biçene ne demeli?

Yalnız midesi değil beyni yer imkan olsa
Bir ver beş daha ister... âh bir yerini bulsa
Öylesi var ki keşke sade doymakla kalsa
Aş yediği tabağa ...ıçana ne demeli?

Derdi bini aşmışken kalkıp ellere yanıp
Âlimden yüz çevirip arsız câhile kanıp
Gün gelip de kendini bilmem ne oldum sanıp
Yârinden eşden dosttan geçene ne demeli?

Unuttuk, göster bize hakikâtın yolunu
Dürüstlükten ayırma ellerimi dilimi
Kederli dedim Mevlâm bağışla bu kulunu
Hâtta kendini bilmez göçene ne demeli?

Kederli©Almanya, 26.06.2009