(adınla başlıyorum..
elif lâm he)

gözlerimin karmaşaya alışması gerekli
kırıntıdan paçavradan arınmalı kalbim
sen olan bütünlüğüm parçalanmadan
ben olan hiçliğime ulaşmalıyım

ki şu derin karanlık
ve içinde şakıyan kuşlar için
biraz teşekkür
biraz tövbe ediyorum
çok yanıldığım
başkalarınca bilinmeden

oysa azıcık ölsem
çokça yaşayacaktım
az yaşayıp hiç ölmeden

serin yaz geceleri sundun bana
bu ve buna benzer yüzlerce gece
kalem kağıt ve aşk sundun

halbuki ben
tüm sonralardan kaçıpta
sana aksaydım her serin geceden
kavline koşsaydım

az yeseydim mesela
az konuşsaydım

bütün vücudumla dönseydim ona
biri bana seslendiğinde

salıverir miydin beni o zaman
elma hırsızları zindanından

(adınla devam ediyorum..hay..)

şair
"gecenin üçüdür en uygun vakit, bahse girerim"
dediğinden beri
gecenin her durağında bekledim
öyle bir hülasa var ki yedeğimde şimdi
uykudan güzel herşeyimi yitirdim
şiir de zerkolunmuyor artık kalemimden

çeteledim dünyayı
keopstan kâbe ye kadar
ihanet muhasibiyim
hesabım oldukça kabarık

halbuki biraz ölebilsem
çokça yaşayabilirdim sanırım

şimdi
her önüme gelen derinliğe
bir akşamlık tuz serpip
ölülerin irkiltici kokularını
teneffüs ederek
çalışılmış ve büyük
çok büyük bir yakarış için
gözyaşı biriktiriyorum

birazcık ağlayabilsem
çokca gülebilirdim sanırım

kalbim
tütünle ve geceyle
arıtılabilir bir kimya değil artık
ona bir yakarış gerekli
şu gecenin içinde
şakıyan kuşların ki kadar
büyük olmalı
en azından

ağır ve serin
tozlu ve yumuşak
bir ikindiye doğru
kulaç atabilirim oradan sonra
ezan ve
yanıp sönen kırmızı ışık
bitti nasılsa

ilk ışıklar tepelerden akarken
bu şiirin sesini
birazcık açmalıyım

’ol’ dedin oldum
’öl’ de öleyim
(ve biliyorsun ki bu bir yalan)


(adınla bitiriyorum
la havle vela kuvvete illa billah..)

@..


yirmibeşhaziranikibindokuz





İsmet Özel // Akla Karşı Tezler

Şükrü Özmen