Yağmurlu bir günde
gün ağarırken karşı kıyıdan
kar fırtına hakimken ,
rüzgar eteklerini savururken
veya
cıvıl cıvıl kuşların öttüğü bir bahar günü
gitmem gerek buralardan
ve hiç ulaşamadıklarımdan…

Sıcak nefesimi bırakırak
sessizce
belki de
haykırarak
döneceğimi düşünerek
dönüşün olmadığını bilerek
mevsim değişmeden
gitmem gerek…

Çiğneyip geçerek taş yolları
sancısını yaşayarak
hatta deli divane olarak
başımı duvarlara vura vura
yayılırken cığlığım dalga dalga
düş mü gerçek mi sorguda
gitmem gerek uzaklara…


En kötü akşam saatleri
düşlerimden sökülen
tufana tutulmuş gibi gündüz vakti
boğazımda kördüğüm
kimseyi üzmeden üzülmeden
öncesi sonrası olmadan
kalp sesimi duymadan
gitmem gerek…

Gözden düşüş başlamadan
sıradan bir acı olmadan
alışmadan , alışılmadan
bağlanmadan
dün bugün yarın
önce sonra yada hemen
son gül yaprağı düşmeden
gitmem gerek…