Herkes bu bir gece eğlencesinde,
Bende kendi halinde düşünen yalnızım,
Herkes kendi neşesinde gülmesinde,
Sanki gülsem bitmez ki bu sızım,

Cennetten derdiğim cehennem gülleri,
Doluyor ağaçlar arasında azap melekleri,
Yorgun bir gönülden duyulan kahkahayla
Geliyor sanki beklemeden hayat çileleri,

Seviyorum diyordun ama ya bana,
Şükrediyorum yinede ben yaratana,
Her şey normal midir bu hayatıma
Yeter ki taşlar bile anladı halimden…

Razıyım ben dünya dönmesin,
Dostum dediklerim yüzüme gülmesin,
Dert nedir iyiler artık bilmesin,
Acıyı getiren sonbahar gülleri,

Geçerken mevsimler koşarken insanlar,
Yağarken karlar, kırağılar ve yağmurlar,
Kaplarken gönül bahçesine buzlar
Yeşeren dallar bir, bir beyaza bürünürken…

Ne olur biliyor musun ateş düştüğü yeri yakar,
Aynaya bakan sanki kendine bakar,
Yoksa hayatında tek çözüm yolu çıkar,
Kır aynaları artık aynaları isteme hayattan………