Aynı menzil sonumuz, aynı yerden gelmişiz.
Müslüman, gayr-ı müslim netice de yoldaşız.
Dünyamız müşterek han, ben beyaz sen de siyah;
Haydi gel de inkâr et, demek ki hep kardeşiz!

Her gece her gündüzü tam bir günde sezeriz.
Bazan yavaş bazan tez, tek hayatı gezeriz.
Ağlaşırız, şaşarız, sen de gülersin ben de,
Evren tersine dönse, hiç değişmez, kardeşiz!

Düşün; hem sen hem de ben el ayaklı insanız.
Feleğin tokadına mâruz kalır ensemiz.
Ekmekle suyla doyar, soluruz aynı hava;
Adın farklı da olsa, evir çevir kardeşiz!

Kini, nefreti, şerri öğrendik ki faydasız.
Çıkar mı bu âlemde başı dertsiz belâsız.
Def-i hâcetinden hiç altın çıkan olmadı;
Ağızla konuşuruz, ne desen de kardeşiz!

Gâh iyi gâhi kötü ömre kulluk ederiz.
Herşeyin hesabını istisnâsız öderiz.
Kralı kabre kadar, bizi son nefes ardı;
El üstünde taşırlar, en az bir kez kardeşiz!

Çürür birgün var olan, Pâdişah da çâresiz.
Ben Kederli sen yaslı tüm dâvetsiz göçeriz.
Fâni olmayan var mı, haksızsam şimdi söyle;
Burda ecele tutsak, mezarda da kardeşiz!

Şimdi inanmasan da, ahrette görüşürüz.
Mahşerde kaçamak yok, elbette buluşuruz.
Mevlâ var, tanık, hâkim, karar kesin olacak;
Gel de dostça kabul et, ilelebet kardeşiz!

Kederli©Almanya, 21.06.2009