Rüzgâr ağlıyordu duydun mu?
Savurup saçlarını sahilde...
Çıplak ayaklarıyla dolaşırken kumlarda,
Uçuşuyordu etekleri,
Beyaz beyaz savrularak dört yana...
Kanatlarında eflâtun pırıltılar...
Yıldızlar dökülüyordu usul usul sulara...

Güneş batarken ufukta;
Kızıl saçlarının denizde ıslanan uçları,
Kurusunlar diye,
Kıyılara serilmişti dalga dalga...
Tokalanmıştı yakamozlarla...

Kumlarda sessiz adımlarla bir adam yürüyordu.
Yüreğini dinliyor, içini bir elem bürüyordu.
Rüzgâr yaklaştı usulca,
Elini tuttu.
Ürperdi adam;
Yıldızlara baktı...
Gözlerinde titredi uzak bir umut...
Sustu dalgaların sesi...
Saçlarını okşadı rüzgârın eli,
Ilık ılık esen bir bahar yeli...
Sessizce uzaklaştı rüzgâr...
Güneş saçlarını topladı sudan...
Kâinat, yeni uyanıyordu sanki uykudan...

Gülümsüyordu adam,
Gülümsedi deniz...
Uzanıyordu ufka,
Umutlardan masmavi bir iz....

Hâlenur Kor