Bir çığlıktı,
Bakışlarında çaresizlik çocuğun.
Bedelini istiyordu zalimler alıp verdiği soluğun.
Annesiz babasız bıraktı hain kurşun.
Kanatlarını yoldular masum bir kuşun.

Yanıp tutuştular kan, barut, ateş içinde.
Yangınlar çıktı küçücük sinelerinde.
Dolarları istif ederken nice kirli el,
Viskisini yudumlayıp;
Kahkaha atıyordu çirkef mişel.
Sonra, masum bebeklerin,
Cansız bedenine kusuyordu kinini.
İğdiş etmişti ihtirası beynini.

Çocuğun çığlıkları parçalarken,
İnsan olanların yüreğini.
Duymuyordu sağır vicdanlılar,
Onca masumun inleyen sesini.

Azgınlıkta öyle ilerlemiştiler,
Gözleri görmez, kulakları işitmez olmuştu.
Hoyrat ellerinde nice nazenin çiçekler solmuştu;
Ama bilmiyorlardı ki,
O masumlarındı son muştu.

Ne mezar taşları vardı ne kefeni ölenlerin.
Hepsini melekler yumuştu.
Onlar ki ebediyete uyanmak üzere,
Rahmetin kollarında uyumuştu.
Gıpta ettikleri güzellerdi meleklerin.

Bir bahçede toplanmıştı da hepsi.
Resulü bekliyorlardı edepli edepli.
Ne acılarını hatırlıyorlardı ne zalim mişeli.
Saadet kanatlı güzellik tacı giymişlerdi şimdi.
Gözlerinde okunan meserretti.
Ankara,19.06.2009 İ.K