kurt kız!..

gözlerin nemlenmesin sevdanın yalnızlığına
sancıların yüreğine hüzünler ekmesin
gelip geçecek dört mevsim güzlerin
baharların coşkusu düşecek gönlüne
deniz mavisinde düşlerin
çoban yıldızı gibi parlayacak
yarınların güzel günlerine
yediverenlerin açacak renk renk...

seni her gördüğümde efkarlardasın
başın dik, yüreğin pek iken
karanlık dehlizlerde kalmışlığın
dağ başlarındaki kurt yalnızlığın
yurdumun sahipsizliğinde ezilmişliğin
kerkük’te, ülkemde ben yok edilirken
katliamlar gözlerimize sokulurken
her gecenin nursuzlaşmış karanlığında
sineme vurur ta ötelerden bilir misin kurt kız!..

sen sanma ki;
sevdalardan ayrılmış yürekler
ettiğimiz yeminler unutulup gitti
yok be kurt kız, yok öyle!
geçmişin şanlı yürüyüşleri zindesindeyim
ardıma bakmadan yürürken hedefe
önkuzularım hala gözlerimde kan kan
yorgunluklar, hainlikler belimizi büksede
dirilişimiz yakındır göreceksin sen
daglarimizda bizim turkulerimiz soylenecek
ağlamaların dinsin, kaşların çatılsın
yarınların zaferine
başın doğrulsun gayri kurt kız!..