O benim küçücük, yavru kuşumdu.
Ne çabuk gelişti, yuvadan uçtu.
Neşeyi muhabbet, benim gülümdü.
Beyaz güvercinim, çabuk büyüdü.

İki yüksek okul, bitirdi yavrum.
Yuva kurmayanın, olmaz ikbali.
Dört kızım doğdu da, olmadı oğlum.
Kimsenin bu halde, yoktur vebali.

Düşünmüş taşınmış, demiş evlensem.
Veda etmek zordur, baba evine.
O benim her şeyim, zor oldu vermem.
İyi bir çocuğa, verdim dengine.

Altı ay nişanda, çabucak geçdi.
On yedi haziran, nikahı geldi.
Yuvasını kurmaya, andını içdi.
Yavrumun gidişi, yüreği deldi.

Çocuklar bebekten, muhabbet görür.
Hayırlı evlatlar, yüzü güldürür.
Hayırsız olursa, dertlerde büyür.
Dünya zindan olur, hüzün soldurur.

Türkmendağlı buruk, söyler halini.
Avutur şiirle, üzgün gönlünü.
Durmadan yazıyor, tutmaz dilini.
Kopardılar benden, beyaz gülümü.

HİLMİ CAN.
17.HAZİRAN.2009. (2317)
Küçük kızım Elif’i evlendirdim.Çok hüzünlüyüm.Lakin bu mutlu günü, şair dostlarımla paylaşıyorum.Bütün şair arkadaşıma selamlar.