İşte gidiyorum
Ayrılık saati geldi
Duyuyor musun?

Tren düdüklerini çalmaya başladı bile.

Bu, ayrılık demek
İç aklımıza getiremediğimiz ayrılık.

Sanırdık ki, hiç ayrılmayacağız
Bir ömür boyu hep birlikte
İkimiz birlikte olacağız.



Ama kader…
İşte ayrılık vakti geldi.

Şimdi ben…
Bilinmeyen bir yaşama doğru yol alırken
Ardımda gözyaşları ile kalakalacaksın.

Biliyorum, içinden
-“gitme n’olur” demek geliyor
Ama o gururun yok mu !
O karholası gururun…
Sana engel oluyor
Birlikte yaşadığımız yıllarda
Hep engel olduğu gibi.

Oysa ne engelleri aşmıştık
Ne çetin yollardan geçmiştik
Zor’u kolay, olmaz’ı zor yapmıştık.

Evet, zor… zor olmuştu ama başarmıştık.
Oysa şimdi
Ayrılmayı bile…
Başaramıyoruz.

İşte, ayrılık vakti
İşte yaşamın hüzün bahçelerinin kapısı aralanıyor
İşte, mutluluğun kapısı kapanıyor.



Bilmem sen ne düşünüyorsun şu an
Yavaşça “hoşça kal” demeyi mi?
Yoksa hala “gitme, kal” demek mi

Keşke diyebilseydin
Keşke “kal” deseydin
O zaman bu ayrılık vakti
Hiç gelmemecesine bir başka bahara
Belki de zaman ötesine taşınır giderdi.

Ama dedim ya…
O kahrolası gururun sana engel oluyor
Ve ben, istediğin yolda
Senin gururuna engel olmuyorum
Olamıyorum
HOŞÇAKAL.

*

………………………….yıllar sonra

Merhaba…
O sen misin yoksa?
Evet evet… sensin.
Hay Allah…
Nereden çıktın karşıma böyle?

Kaç sene oldu
Dur bakayım…
Saçların bembeyaz olmuş
Tıpkı benim saçlarım gibi

Biliyor musun?
Hani o tren garında
Ayrıldığımız gün var ya…
İşte o günün gecesi ağarmıştı benim saçlarım.
Ya seninki ne zaman ağardı?
……………..
Söylesene… neden konuşmuyorsun?

Anladım…
O meşhur gururun
Engel oluyor konuşmana.

Baksana…
Uzun yıllar sonra bile
Hala seni terk etmemiş
Ne kadar sadık bir gururun varmış.

-Bravo sana
Bir “Merhaba” demeni beklerdim ama
…..işte o kahrolası gururun…
Bir merhabayı bile çok gördü bana.

Tekrar HOŞÇAKAL canım
Umarım bir daha hiç görüşmeyiz
…..şunun şurasında ne kaldı ki !....
Zaten, istesek de görüşemeyiz.