Anılar bahçesinde bir çift,
Oturmuşlar bir kanepeye sessizce.
Kadının başı, adamın göğsüne yaslı...

Kolunu sarmış kadının omzuna adam,
Diğer eli saçlarını okşuyor,
Hüzün rüzgârları estiren,
Dağılmış bulutların ardında...

Düşüncelerinde mutluluk,
Ama daha çok hüzün saklı...
Kadının,hem de adamın,
Kederli gözleri ağlamaklı...

Ayaklarının dibinde bir sürü kedi,
Biraz önce paylaşmışlar lokmalarını.
Ağacın dibinde yatan köpeğin
Kulakları havada,
Sadık gözlerinde minnet ışığı,
Dinliyor gibi
Bu kederli iki âşığı...

Solgun güneş sırtlarına vurmuş,
Sıcaklığı iliklerine işlerken,
Denizde süzülüyor, bir kaç yelken,
Kulaklarına geliyor eski bir şarkı...

Martılar uçuşuyor başlarında,
Gözleri gülümsüyor uzaklara dalarken,
Bir şiir fısıldıyor adam yavaş yavaş,
Kadının yanağından süzülüyor bir kaç damla yaş...

Aldırmıyorlar bakan gözlere,
Biraz tedirgin olsalar da,
Sanki, ikisi de kaderinden kaçıyor...
Sevdâ, tomurcuklanıp gül gül açıyor...

Hâlenur Kor

14 haziran 2009