Düşünürüm niye, geldik dünyaya.
Yiyip içip, öğrenmişik yatmayı.
Aklına gelir mi, bakmak semaya.
Düşündün mü, ey kul yıldız saymayı.

Dünya mükemmeldir, dengeler sağlam.
Hava, su, topraklar, hepsi de nimet.
Karnın tok, sırtın pek, o zaman bayram.
Düşünmeli insan, bilmeli kıymet.

Bütün bu zenginlik, yüce Allahtan.
Kadrini bilirsen, şükret o zaman.
Lakin insanoğlu, şeytandır şeytan.
O zanneder dünyayı, hakiki mekan.

Kalubeladaki, verdiği sözler.
Onlar unutuldu, mal mülk para var.
İçleri karardı, yok oldu özler.
Bunları divanda, sana sorarlar.

Zerreden küreye, kainatı var.
Kullara görevler, verdi yaratan.
Unuttuysan sözünü, ahiretin zar.
Hesabı kitabı, sorar donatan.

Ne çabuk unuttun, ölüm var ölüm.
Son demin gelince, aman denmesin.
Paran kurtarırsa, onunla gömün.
Hatırın geçerse, orda söylersin.

Anlayan ders alır, yazdıklarımdan.
Düşünürsen niye, geldik dünyaya.
Yerleştir heybeye, saydıklarımdan.
Namaz, niyaz, dua, başla koymaya.

Dağ, taş, ova, her şey, titrer ezandan.
Ademle Havvanın, neslindeniz biz.
Kendini sakın sen, melun şeytandan.
Bunu anladıysan, çözülecek giz.

Çaresiz her canlı, Hakka gidecek.
Herkes yaşamından, hesap verecek.
Sözünü tutanlar, cennet görecek.
İnkarcı putperest, ne söyleyecek.

Türkmendağlı bitir, yeter bu kadar.
Şair şiirini, çok bile yazdı.
İnançsız olanlar, ezelden azar.
İşine gelmeyen, bana çok kızdı.
HİLMİ CAN. (2315)
14.HAZİRAN.2009.