Körelen zamanın durgun saatlerinde,
Tutkusunun esiridir nice ruhlar,
Duruyordu kum tanesi gençliğin elinde,
Akıp gidene kadar hırçın yıllar,

Düşünsene kaç insan maskesiz sana geldi,
Bak etrafına kaçı dost kötü zamanında,
Sana kimbilir ne pembe yalanlar söylendi,
Tebessümler dururken dudağının kenarında,

Ne iltifatlar sıralandı senin için,
Şiirler yazıldı, şarkılar söylendi belki de,
Hangi adamca yahut kadınca terkedilmedin?
Sahip olduktan sonra beyaz tenine,

Bir seste huzuru bulup, kıymet bildin mi?
Yoksa kaybedene kadar mıydı çaban?
Kimliksiz meyhane köşelerinde dururken,
Düşündün mü ne halde o kadın ya da o adam?

Pişmanlıklarını yazıp suyun yüzüne,
Kandırırken kendini, kaç kez ihanet ettin?
Bakıp seni seven insanın gözlerine,
Anımsa sana ait kaç yalan söyledin?

Hayatına kazıdı ismini, yüreğindeki gibi,
Onun unutulmazı oldun yaptıklarınla,
Gece sana sundukça kaybettiklerini,
Otur şimdi, yak bir sigara kayıplarına ağla.



BAKİ EVKARALI