Ne gönlümden geçer, ne de kapımdan,
Yaz geldiğinde, kış tavukları!
Beklemek boşuna, ellere göçer,
Göçmen kuşlar gibi, kış tavukları!..

Anlamazsın kim dost, kim sana düşman,
Kışın yüzüne gül, yazın ol: Pişman,
Mevsimler pek zordur; dostunla aşman,
Her kış, konar- tüner, kış tavukları!..

Yüzünü somurtsan, ederler pişman!
Sıcak dükkânına, böyle dost: Düşman,
Çayını beğenmez, versen de fincan,
Suyunu beğenmez, kış tavukları!..

Oturak beğenmez, koltukta gözü,
Gelenden rahatsız, kesilmez sözü!
Böyle misâfirin, dinlenmez sözü,
Başka’ya nefretli, kış tavukları!..

Şimdi temmuz’dayız, uçup gittiler!
Yolları- dükkânı, bomboş ettiler!
Nefret tohumunu, serpti-ektiler,
Sonbaharda konar, kış tavukları!..

Bu mevsimde yazdım, sizi beklerken,
Beyin’im dinlendi, siz, hoş gezerken,
Kalkalım diyorum, kimse gelmeden,
Mezarlık sel(r)visi, kör tavuklarım!
Gerçeğe nefretli, sahte dostlarım!

KADİR YETER. TRABZON.