GÖNÜL GÖNÜL OTUR YERİNDE


Şu bağrımdan akıyor sevgi(insan)seli,
Neden kondurursun sinene eli,
Bu işin sonu böyle olur belli,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...


Değer verip,muhabbet-saygı sunarsın,
Bu da kimmiş deyip,kenara konarsın,
Yetmezmiş gibi,bir de azar duyarsın,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...


Ortalıkta dolaşır başı boşlar,
Sanki birşeymiş gibi seni haşlar,
Ne ayaklar belli ne de başlar,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...


Ezilip,dağılıyorsun kendi içinde,
Kayıb edip gidiyorsun,hergün gücünde,
Herkes kendi keyfinde,kendi cecinde,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...


Sen Halife’nin aziz gönlüsün,
Ne kadar enli,ne kadar da boylusun,
Aslı,nesli, belli olan aşkla dolusun,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...


HALİFE TATAR..







.