Gece karanlığı vurmuştu gözlerine
Yılların suskusunu taşıyan yürek
Kabarmıştı telefon sesiyle.
“Bekle geliyorum “ demişti.
Kapı zilini beklerken
Dağılıvermişti yürekteki sis perdesi
Uzaklardan, çok uzaklardan gelen yelin
Kanatlanmıştı kollarında bir an.

Yol gösteriyordu uçuşan perdeler
Gecenin ıssız serinliğine

Ve o
Bekliyordu kapı zilini.

Erirken dudaklarındaki sigara,
Duman olmuş hayaller ta derinlerde
Neden?
Neden çalmıyor kapı zili.
Unuttu mu?

Evet
Çalmayacak tıpkı geçmişteki gibi.
Fazla, çok fazla
Vurgun yemiş yürek için
Yeniden ,yeniden yaşamak geçmişi.

Sustuğunda
İlerleyen gecenin habercisi saat
Götürmüştü beraberinde umutları da.
Ürküten düşüncelerin batağında çaresiz
Çalmayacak kapı zili için uzandı mezar yatağa.

Ve
Odanın kulağı sağır...

Saat gece yarısını vurduğunda
Zili çalan inatçı biri vardı kapıda....

Meltem Gençoğlu