Mevsim yavaş yavaş hazan oluyor.
Mezarın kapısı bize aralık.
Mevla bilir ama miat doluyor.
Ukbada daha zordur fukaralık.

Her şey değişiyor renk şekil ufuk.
Alnımda çizgiler içimde boşluk.
Rahmet umuyorum ah oluk oluk!
Cenazem olmasa da kalabalık.

Yüreğimde yel yepelek zamanlar.
Bağrımdan yükselir ahlar amanlar
Ölüm ak yeleli gözde dumanlar.
Hırs tamah yakayı hiç bırakmıyor.

İçimdeki burgaç burulur durur.
Zaman yeli taneleri savurur.
Bulanır da sular sonra durulur.
Deli gönül durulmayı bilmiyor.

İçimde bir çıban ölüm ukdesi.
Bilirim sayılı tenin nefesi.
Pes ettiremedim hiç azgın nefsi.
Gözü aç karnı hiç doymak bilmiyor.

Bu azgın nefsi bir toprak doyurur.
Ateş yanar narı ciğer kavurur.
Azrail adamı yoldan çevirir.
Gafil nefis neden söz dinlemiyor.

Ömür birkaç nefeslik zaman.
Nasıl bilirdiniz dedikleri an.
Hayırla yad edilmektir as’lolan.
Nedense insan buna pek aldırmıyor.
Anakra,10.06.2009