“Ýlkokul öðretmenim Turgut Barutçu’ya ithaf ediyorum.”

Bir yavru kuþ gibi yuvadan uçtum,
Kalbim heyecandan duruyor benim,
Ne mutlu andý ki, size kavuþtum
Okul hayatýmý sor öðretmenim.

Ana dedin, baba dedin yazdýrdýn,
Minicik ellere inci dizdirdin,
Ýlmin ile kainatý gezdirdin
Yýldýzlar içinde gör öðretmenim.

Okþarken baþýmý sýmsýcak elin,
Aðzýndan bal akar, tatlýydý dilin
Sevgiyle sulanan binlerce gülün
Goncalar verdiler, der öðretmenim.

Karacoðlan oldun Türkü çýðýrdýn,
Yunus oldun yaradana sýðýndýn,
Ýyiye, doðruya, hakka çaðýrdýn
Nurunla gönlüme gir öðretmenim.

Seninle tanýdým aþký, cananý
Benliðimin sýrrý, canýmýn caný,
Bilim dünyasýnýn kutsal insaný
Öpeyim elini ver öðretmenim.

Tarih dedin, ecdadýmý yaþattým,
Yurdum dedin, aþkým ile kuþattým
Yüreðimden al kanýmý boþalttým
Vatan topraðýna ser öðretmenim.

Güven verdin, Türklüðümle övündüm
Kanatlandým gökyüzünde göründüm,
Bayraklaþtým, ayyýldýza büründüm
Þüheda üstüne sar öðretmenim.

H.Ýbrahim Sakarya