hayat

yaşadığın an/lardan ibaret değil mi
gülümsemeleri boynunda tasma niyetine değil de
içinden geldiği gibi taşırsan
sel olsan her geçtiğin yere bir damlanı bıraksan
sevgi adına

evrende yaşayan tek sen değilsin ki
dünya seni merkez alıp dönmüyor
küçücük bir böcekte de yaşam
bir kuru yaprakta da yaşam

arsızca soyutlamıyor tablodaki yerinden

vazgeçilemeyecek değilsin ki
azrail sen kal demiyecek
geldiğin gibi gideceksin
çıplak,tek başına

hüzünlerin dalga dalga olsa da ne fayda

ırmakların üzerine kurulmuş köprüler
köprüler yüreklerden de geçiyor
tamamlıyor noksanlıkları
bendeki sen büyüyor da

küçüklüğünün farkına varıyor

yazacak diye romanlar ismini
bekleme
her roman seni anlatmayacak
her aşık seni isteyecek diye
umutlanma
her aşık simana takılmayacak

güzelliğinden ötesi
her gören gözün beklentisi
uçuk...