UZUN BİR AYRILIKTAN SONRA
DOSTLARA DİYELİM: MERHABA!



İbret nazarıyla baktım dünyaya.
Gördüm ki, bugün dünden çok başka!
Hani ilk bakışta
Bu günün dünden farkı da yok ya...
Sanki her şey düzeninde,
Yolunda gidiyormuş gibi dünya(!)
Gidiyor da...
Ama hangi yolda?

Kötüler durmadan
Yön veriyorlar dünyaya.
İyiler dur diyebilecekler mi?
Kötülere acaba(?!)
Ah! Şu uyuyanlar bir uyansa...
Ah! İyilerde kötüler kadar cesur olsa...

Dünyanın her yerini kötülükler sarmış...
Adaletsizlik, zulüm, açlık varmış...
DOĞA can çekişiyormuş;
Yeryüzünde analar ağlarmış...
Savaşlarda çocuklar öksüz, yetim kalmış...
İnsanlık bitmiş, edep, hayâ sıfır almış...

Kimileri için, ne gam, ne tasa?
“Ölen ölsün, kalan kalsın...”
“Altta kalanın canı çıksın!”

Bu nasıl vicdan?
Bu nasıl kafa?

Devekuşu misali
Herkesin başı kumda...
“KRAL ÇIPLAKMIŞ!”
Kimin umurunda?

Kendimizden başkasını
Gördüğümüz de yok ya!
“Can can, benim canım!
Çıksın, senin canın!”

Herkes olmuş baş, padişah...
Gözler, ışıl ışıl parada...
Gurur, kibir, rezillik...
Burunlar havada...
Var mı, benden büyük daha?
Sanki emrinde sıra sıra dağlar...
Sanki Dünya’yı onlar yaratmışlar...
Ama meşhur bir sözü unutuyorlar:
“Mağrurlanma padişahım,
Senden büyük Allah var!”

Sahi dünle bugün arasında
Çok şeyler değişmiş!
İnsanlık denilen değerler
Nereden nereye gelmiş...

Anladım ki Dünya’da
Değişmeyen tek şey
Hep değişmekmiş!
Görüp, söylemek istemesek de
“Kral çıplak!”
Bu bir gerçekmiş.

Mustafa YÜKSEL