Esmeye başlayınca yalnızlık rüzgarı,
Birde bakmışsın ki neredesin.
Ne soranın nede saranın kalmış.
Etrafın bonboş,hani sevenler.
Söylemeye dilin varmasada
Ne yazık ki gitti sevenler,gittiler işte...

Esmeye başladı şimdi yalnızlık rüzgarları.
Hani nerdesin söyleye bilirmisin?
Bakabilirmisin dünyanın gidişine,
Ne yazk ki bilinmez girdap içindeyiz.
Kaç defa böyle kaldın bir başına,
Kaç defa ellerin bomboş bekleyeceksin.
Bilemessin,yok işte bilemezsin...

Senin yolunda kimler geçti;
Sen gibi kaç seven aynı hazanı yaşadı.
Eskidendi söz verilen aşklar.
Şimdi birinci sokakta başlayan aşklar,
Üçünçü caddede herşeyi bitiriyor,
İşte yalnızlık saattini geldiği zaman...

Şimdi kaçıncı düşünme aşmasındasın,
Kaç defa unutuldum sözleri var dilinde.
Zamanı gecitiriyor yüreğin sonbahar akşamlarında.
Boş ver laflarıyla aldatıyorsun kendini,
Ama nerde ilk sevdiklerin.....
Şimdi düşündüğün ilk aşkın değil mi?
Yok deme.......
Gün yalan söylesende,
Kendine asla yalan söyleyemesin.

Esmeye başlayınca yalnızlık rüzgarları,
Kime anlatacaksın ki halini,
Geriye ne kalırki suskun dudaklardan,
Solgun bakışlarda başka...
Söylemek isteyipte söyleyemediğinm şeyler.
İçide ölüler diyarındasın gibi gelir herşey,
Ve gidişine seyretmekle yetinirsin.
İşte senin yalnızlığının başladığı zaman....