Oturup ağlaşalım Yurdumun şu haline,
Gözyaşları çağlasın Hali pür melâline.

Talan ettiler talan Cennet gibi vatanı,
Ne hâle düşürdüler evlâdı Fatihanı.

Çaldılar imanını imansızlar güruhu,
Bizden davacı olur ecdadımızın ruhu.

Biz Asım’ın nesliydik Altın nesildik sözde,
Ruhumuz başkalaşmış haya kalmamış yüzde.

Maneviyat körelmiş canda kalmamış duygu,
Ne ALLAH’a kulluk var ne de insana saygı.

Mesafeler koymuşlar Kuran’la aramıza,
Tuz bastılar durmadan kanayan yaramıza.

Unutturdular bize onlar şanı yüceyi,
Dev gibi gösterdiler esasında cüceyi.

Sönmedi içlerinde Ebu cehil ateşi,
Balçıkla sıvamaya kalkıştılar güneşi.

Gençlerimiz Ucube, sokakta salma gezer,
Resulüne yabancı şeytana övgü dizer.

Ahlâk mefhumu kalkmış herkes başına buyruk,
Verimli toprakları istila etmiş ayrık.

Hani duysam inanmam gözümle görmeseydim,
Türk değil ecnebidir, derdim iz sürmeseydim.

Mana bilinmez meçhul maddeye tapıyorlar,
Nefis ve şeytan için herşeyi yapıyorlar.


Yüzleşmek zamanıdır oturup kendimizle,
Barışmalıyız artık mukaddes dinimizle.

Kurumasın yeşersin kökü mazide çınar,
Bu millet Müslümandır ALLAH aşkıyla yanar.

Kendine gelsin gençlik sorsun bu neyin nesi,
Türk oğlu Türküm diye arşı inletsin sesi.

Taklitten vazgeçipte kimliğine bürünsün,
Huzura kasdedenler sürüm sürüm sürünsün.

Ahlâk ve Maneviyat! iki olmazsa olmaz,
Ondan mahrum olanlar dünyada huzur bulmaz.

Kuran öğüt veriyor resül göstermiş yolu,
Adem’le Havva’danız hepimiz ALLAH kulu.

Büyüklük taslasada dalkavuklar yobazlar,
Er kişi niyetine kılınacak namazlar.

(Sevelim sevilelim dünya kimseye kalmaz)
İyilik yap herkese ALLAH bir ; zayi olmaz.

Gün bu gündür davranın zincirleri kıralım,
El ele tutuşarak gönüllere girelim.

Bizi rahat bırakmaz damardaki asil kan,
Kalbimiz güm güm atar, diyorki; ÖN- CE VA- TAN !

ANADOLU yurdumuz uğruna canlar feda,
Rahmeti, Merhameti esirgemesin Hüda.. !!

İsmail GÜL..............................................Vars@yalım