Yürürken adım adım sokaklar da
Boş ve ıssız olan kaldırımlarda
Resmini gördüm karşı pencerenin camın da
Ne güzel bakıyordu pencereden masumca bana

Bende de vardı aynı resimden
Gülümsemiyordu ama
Herşeyden vazgeçmiş hayata küsmüş gibiydi
Ben ağlıyordum o ağlıyordu san ki

Yaklaştım pencerenin önüne
Mazide geriye gittim
O resmi çektirdiğimiz güne
Mutlu ve mesut olduğumuz o saf tertemiz günlere

Daldım bir hayale sensiz ve sessizce
Gözlerin geldi aklıma kahrettim
Saçlarını hayal ettim kahrettim
Dudaklarından öptüm kahrettim

Düşündükçe seninle geçen günleri
Diz çöküp ağladım saatlerce
Neden beni bırakıp gittin diye de
Kahrettim bu kahpe düzene

O an anladım neden resminin gülmediğini
Ben yoktum yanında sen yoktun yanımda
Ben böyle her gün ağlarken
SEN NASIL GÜLECEKSİN Kİ…

MERAK ETME CANIM SEVGİLİM BENDE GELECEĞİM ENKISA ZAMANDA YANINA