12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1371
Okunma
Delice esen güz rüzgarlarının önünde
Bir o yana bir bu yana
Yalnız değildi aslında
Acısı içine çöküp yalnızlığın sinesinde kaybolsa da
Onlarca sarıyla kahverenginin her tonunda
Hışır hışır ağıt sesleri uğulduyordu kulaklarında
Önce yakıyor ardından keskin bıçak gibi buz tutuyordu
Yanaklarından süzülen gözyaşları
Savrulurken boşluğa
Tutsaktı öykü
Umurunda değildi rüzgarın
Şen ıslıkları arya ya dönüşmüştü
25 Ocak 2007
Zekiye Koç