Çılgın kalabalıklar arasında,
Duvarda asılı kalmış bir resim gibiyim,
Bakıyorum etrafıma, aynı boşluklarımla,
Karaçalı gibi sanki bitivermişim içlerinde,
Duvardaki o çivi, beni zor tutuyor sanki,
Düştü, ha düştü, ha düşecek....

Bir koşturmaca bir telaş var, herkeste,
Durup dinlenmek yok biraz, azıcık nefes almak,
Kimi çarpık suratla, koşturur gayesine,
Kiminin başı eğik omuzları çökelmiş,
Veyahut kimiside kuzu kuzu dolaşır,
Hepsinin tek noktası elbet insan olması....

Ne bileyim bu duvarda işim ne,
Uyur düşlerimi bindirmişim gemilere,
Bu apansız, kesmekeş kalabalığı,
Sadece uzaktan seyre dalmışım,
Her birinde ayrı ayrı hikaye, ayrı beklenti,
Yaşamla yükümlülük dolu, sırtlarında heybeler,

Bense sallanan o küçücük çiviyle,
Bakarak etrafıma, gözlerim uzaklarda,
Yerin beni çekmesine rağmen, tüm ağırlığımca,
Dokunurken omuz omuza yürüdüklerimle,
Kendi çerçevem, boynumda kiloluk bir yükken,
Öylece duvarda asılı kalmışım....


KAYNAK33
29.05.2009