ANLARSAN





Yaz yağmuru bakışlarına bir damlacık hüzün bürümüştü
yollarında sabah’ın çiğ düşmüşlüğü
düşünce parmaklıklarından bakınırken
bir of çekti derinden..


Babasının yazgısıydı alın yazısı
çocuklarına bırakacağı tek mirası


Güneşi bu gün ertelesek diyordu içinden
yada zamanı az bi geri alsak
geçmişteki tek düzlem çizgisinde
düşlerinin içinde
hani vardır ya mutlu bir an
orada takılı kalsa zaman
bir of çekti içinden


Hanımellerinin sararmış yapraklarına bakındı
bakışları sarardı
Tüm hatıraları iki bakış arası kadardı



Adımları zorlarken yol uzantısına
dermansızlık vuruyordu bedeni
bu geminin varmıydı geri dümeni


yaptıklarım yapacaklarım dese
boş bir hayat gibi sırıtıyordu kuyu dibinden
bir off çekti en derinden


Bakındı etrafına
varmıydı onun gibi manasız varolan
anlamaya çalıştı var olmaktaki manayı
düşünce parmaklıklarından bakınırken
anladı hayatın geri dümeni olmadığını

Anlıyamadığı mana’ydı....

*
Abdurrahman GÜLER....