Ölüm öyle kolaydı ki.
Sokakları arşın arşın gezer,
Bir biçareyi arardı, kovalardı
O zamanlar sloganlı sokaklar vardı
Geceleri ise en korkuncu ölümdü
Komünistler afiş asardı.
Biz sağdan sağdan geçer;
Afişlerimizi, sevdamızı maviyle yazar,
Ölümü de öyle güzel beklerdik.
Polisler vardı birde
Ölüm gestapo, polis daha da beter
Komünistler vardı, bir de biz o sakaklarda
Onlar kırmızıyla yazarak kaçarlardı
Biz, maviyle yazar beklerdik
Oysa ölüm öyle kolaydı ki

Biz sever, biz ölürdük.
Gençtik, güzeldik.
Türkülerimiz vardı
Herkes sigara içerdi
Soldan sağa hep böyleydi
Sokaklar vardı, uçurumlu
Bandanalarımız alacalı
Bir de polisler vardı, karalı

Sokak geceydi, gece ölümdü sokak
Gündüz alelade, gece faili meçhul
Komünistler ölürdü bir de biz
Ölüm komünist tanımazdı, bizi de...

Ölüm kolaydı, polis hep oradaydı
Eylüldü, yapraklar sarı,
Ağaçlar usul usul habersiz ölürdü
Ve bir de...
Komünistler ölürdü
Bir de biz ölürdük.

O kadar kolaydı ki ölüm, faili de oradaydı
Ama cunta??
Ölüm emrinde sokaklarda

Ölüm kolaydı, ölmek zor.
Afişler kalırdı sokaklara hatıra
Kırmızı ve maviydi gökkuşağı
Biz hep mavi yazardık onlar kırmızı
Ama ölüm hep kapkaraydı....

Çırak...