Deryayı ummana daldığım anda
Karşımda Pir üstadı görmüşem
Onüç yaşta beri yazdığım halde
Ben kendime yük kamburu bulmuşam.

Bazen dalar giderim o nazlı yare
Çektiğim acı ile girdim zarara
Gönül verdim eşe,dosta,ikrara
Meğer ben o yare boşa dalmışam

Bırakamam Dostlar girdim kavgaya
Ne acı çeksemde hoş geli bana
Çok örnek var Örnek vereyim sana
Bu mutsuz yaşama neye gelmişem

Kafa yorduk,kalem yorduk,dil yorduk
Biz ne verdik karşımızda ne bulduk
Nice Üstadları biz bedel verdik
Bu bedele ben kendimi koymuşam

Gönül kervanına katıldım gittim
Dost hane muhabbet yolunu tuttum
Okudukca Üsdatı kendimi güttüm
Bende bu halime mutlu olmuşam

AKGÜL’üm yüzümden tebessüm bitmez
Acı keder nedir içimden gitmez
Güle hasret kalmasa o bülbül ötmez
İşte bende o deryaya dalmışam

30/11/1999
Ozan AKGÜL

not.Halk Ozanı naçarİ babanın ANADOLU’yu gezen Ozanlar Eseri S.212

ama kitapta nacari baba oldukca şiirimin orjinalliğini bozmuş.