Âlemi tahayyül etmeye kalktım
Baktım hayale sığmadı; bıraktım.

Uçsuz bucaksız koca bir kâinat
Orda sürüp gider binlerce hayat.

Kimi kuş ve böcek, kimi nebadat,
Sayılamayacak kadar hayvanat.

Ve onların rızkı… Saymakla bitmez
Bu sırrı çözmeye idrakler yetmez.

Sonra sema… Hudutsuz mavi dünya
Akıl sır mı erer güneşe, aya?

Birbirini takip eder mevsimler,
Asla şaşmaz sıra, şaşarsa eğer;

Şu koca âlemde hayat hep durur
Cümle hayvanat ölür, nebadat kurur.

Tatlar çeşit çeşit, âlem rengârenk
Onun eseri bu muazzam ahenk.

Milyarlarca yıllık dünya nizamı,
Bir Sur’la gelecek bir gün encamı.

Âlem dipsiz kuyu, esrarı sonsuz
Bu girift bilmece çözülmez onsuz.

Bunları görüp de Allah’ı inkâr
Edende akıl ve izân ne arar?

Onu hatırlatır dağ, taş, su, kar…
Her neye baktıysam mutlak ALLAH var.
(Kır Çiçeği/1998)