Duygu’m düştün duygularıma yağdın sağanak sağanak
Dünyam mana buldu deniz gözlerinde
Düştün sineme alev alev yanarak
Abı hayatsın artık aldığım nefeslerde

Uslanmaz bir hal aldı gönlüm zamanla
Gözlerin aşkın girdabına çekiyor beni
Zamansız ansız girdin duygularıma
Zaman gözlerinde geçmeyi unutur gibi

Yanık bir yürekti bende mirasın
Aşkın cehennemine bırakıp unuttun beni
Gönlümün mahremini bozdu gözlerin
Ver desen bakışına inan verirdim seri

Geceler şafağı hasretle beklerdi Kütahya’da
Yıllardır benim seni beklediğim gibi
Hayalin yaşatır beni karanlığın kıskacında
Ah Duygu’m tarifsiz duygulara düşürdün beni

Uğruna harcadığım şu yılları dönde say
Ne olurdu sanki dinleseydin sana olan sözümü
Hasretinden tutuşmuştu güneş matemdeydi ay
Belki o zaman kanlı yaşlar mesken tutmazdı gözümü

Çekilmiş bir hançerdi gözlerin bana bu hayatta
Bakışlarına çaresiz esir düşmüştüm
Kan revan kalbime gözlerin saplanıp kalınca
Her baktığım yerde gözlerini görmüştüm

Esirin olarak yaşamaksa bu hayat bana zindan
Ben prangaları eskitirim takvimler beni
Öyle bir iksir sundun ki bir çift mavi tastan
Ne kandırır ne öldürür anca süründürür beni

Tek tek tükenir dünya gözüme sen görünür her şey
En anlamsız heceler sende anlama bürünür
Silinip kaybolur gözüme senden gayri her bir şey
Sensiz dökülür göklerden yıldızlar dökülür

İnce bir sızıdır adın dudaklarımda
Çehrem bakışlarında can çekişen bir sanıktır
Duygusuz hece düşmez olur artık satırlarıma
Nakış nakış seni işlediğim şiirler buna tanıktır

Ne haldedir bir zamanlar yüreğime bıraktığın kor
Merak ettin mi hiç bende cıkarttığın yangını
Gelde şu nadide eserini bir gör
Yanmak eğer Kerem’i kıskandırıyorsa yanmaktı

Evveli sensin bu şiirin,sonu kanayan bir yara
Aşkıma sadakatimi zamanla anlayacaksın
Senden başka bir tabip merhem olmaz yarama
Evvelim sen idin ahirim sen olacaksın

Razı ol artık dinsin şu kanayan yaram
Sarartıp soldurma sana olan hislerimi
Canı Canandan başka olur mu hiç anlayan
Anla artık be Duygum seni nasıl sevdiğimi

................ ALİ TÜRKMEN (KÜTAHYA)