Nihayet, aklında bir sınırı var,
Bilmeyeni aşar, şundan ötesi.
Her insan kendince, bir uman arar,
Derya değil midir, kumdan ötesi?

Zor değil, imkânsız, hayal çıkmazı,
Çıldırtıp delirtir, halden bıkmazı,
Zalime çevirir, gönül yıkmazı,
Asıl dert, zira dan, çun dan ötesi.

Ekinler bitirir, toprağın tavı,
Gün gelir, oradan kesilir bağı,
Ömür değirmeni, toz eder dağı,
Hamur değil midir, undan ötesi?

İnsanda böyledir, önce yoğrulur,
Sonra, ateşlerde pişer kavrulur,
Hak hukuk bilenin işi doğrulur,
Zalimlik değil mi? bundan ötesi?

Her kim ki harama, yapsa hamallık,
Övüncü tükenmez, zevki bir anlık,
Böyle sürüp gitmez, koyu karanlık,
Güneşten aydındır, hun-dan ötesi.

Ey gönül ararsan, bir güzel koku,
Açları doyur da, düşünme toku,
Kendi kitabını hakkıyla oku,
Anla ve yaşadır, “sun” dan ötesi.

Apaçık bellidir, kulluk kuralı,
İlgi duymayanlar, olmaz oralı,
Bunlarla eğlenme, geç git yaralı,
Bize lâzım olan, dinden ötesi.

26-01-2008……Mustafa YARALI