Neden hep kaybetmeyi bekleriz
Değer bilmek için
Neden değer bilmeyiz hiç
Kaybetmeden …

“ Seni Seviyorum “ demeye korkarız
Oysa o nun için dağları deleriz
Ne fayda kaybettiğinde ağlasan
Ne fayda kendini bitirip
Göz yaşlarını yağmur yapsan?

Ne olur sanki korkmasak
Korkmadan söylesek sevdiğimiz
Ne olur kaybetmeden bilsek değerini
Ne olur
İçimiz dışımız aynı olsa

Erkeklik mi bozulur
Gururun mu kırılır be adam
Sevdiğine sevdiğini söylemekle..

Neden mektubun en başına
“ Seni Seviyorum “la başlarız
Her çiçeğin üzerine
Her hediyeye ufak bir kağıt iliştiririz
“ Seni Seviyorum “
Bu mu sevgi
Bu mu aşk

Yan yana iken kaç defa söyledin
Kaç defa “ Seni Seviyorum “ dedin
Gözlerinin taa içine bakıpta konuştun
Caddede onca kalabalığa aldırmadan
Kaç defa “ Seni Seviyorum “ dedin
Söyle çılgın aşık
Söyle deli yürek
Söyle deli fişek..
Lafa gelince mangalda kül bırakmayan delikanlı
Yüreği yanan sevdalı
Kaç defa sımsıkı sarıldın durup dururken
Kaç defa öptün aniden
Sebepsiz ,bahanesiz?
Yoksa gerek duymadın mı
Gereksiz mi tüm bunlar
Kaybedince ağlarız nasılsa
Boş ver
O zaman sabaha dek söyleriz
“ Seni Seviyorum “ “ Seni Seviyorum “ seviyorum seni…
Gizli gizli ağlar
Yollanmayacak mektuplar yazarız
Geçer aynanın karşısına haykırırız
“ Seni Seviyorum “ “ Seni Seviyorum “ Seviyorum seni…
Kim duyuyorsa bu vakit sevdiğini
Şimdi söyle
Çok mu zor sevdiğini söylemek
Utanılacak gereksiz bi şey mi
Yoksa olması gereken bir gerçek mi?
O olmadan kimi seversin?
Kime çarpar kalbin
Söyle canıma can
Olmadan sevdan neyleyim
Gel dostum hep sevelim
Her yerde her daim söyleyelim
Çekinmeden korkmadan utanmadan
Kalbimizin sesini dinleyelim
Her şey için çok geç olabilir yarın ….
“ Seni Seviyorum “ “ Seni Seviyorum “ Seviyorum seni..

Fatih TOKGÖZ.