Bugün gördüm ya seni...
Duydum ya sesini...
Hissettim ya nefesini...
İşte.......
O zaman fark ettim...
Özlediğimi.

Hoşsun be adamım;
Ama, boşsun ...!
Bendekı değerin
Tükenmiş... tükenmemiş neye yarar..!

Son günlerde...
Görmez olmuştum yüzünü...
Aramaz olmuştum sesini...
Özlemediğimi sanmışım...
Meğer...
Öyle olmasını istemişim be adamım...

Özlediğini duyduğumda..,
Önce sevindim... İçinde sevgini hala tüketmemistin...
Sonra üzüldüm
Çünkü... icimdeki nefret ağacını büyüttüm...!

Dedim ya...
Hoşsun be adamım...!
Ama... boşsun neye yarar...
İçimdeki nefret ağacı büyümüş .. büyümemiş...
Senin için kaç yazar....!!!





ESİN 17/05/2009........11.30