2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
930
Okunma
Unutmaya çalıştım
Sayfalarca seni anlattıktan sonra
İnan ki nokta koymayı denedim
Seni yazmaya alışmış kaleme
Çok kızdım
Kırmak istedim
Ellerim titredi
Ve yine vazgeçtim.
Susmalıydı bir yerde
Artık sesi hiç çıkmamalıydı
Zaman ilaç olmalıydı
Adını telaffuz eden herkese
“Kesin” diye haykıra bilmeliydim
Evet; öğrenmeliydim bunu artık
Esen rüzgâra bırakmalıydım sözcükleri
Kendimce önce kendi içimde yok etmeliydim seni.
Ama olmadı işte
Kurtulması en zor virüstün sen
Yıllarım heder oldu uğruna
Hiçbir tedaviye cevap vermedi ruhum
Atamadım içimden seni
Susturamadım senli kalemi
Ve şimdi hepsi benimle
Kara toprakta gizli…(SHR)
Yitip giden toz pembe hayallerim... Artık korkuyorum...
Cevap Yaz