Ne zaman vardın ki sen,
Kimsesiz kaldığım gecelerde nerdeydin?
Hiçliğimi öğretirdi bana yokluğun,
Değersizliğimi anlatırdı rüzgâr,
Güya benim yüzümden kararırdı gözlerin,
Söylenen tüm yalanlar,
Sen söylediğin için kandırırdı beni,
Bir an için avunurdum seninle,
Ayazlarda üşümeleri bilmezdi bu ten,
Hayalinle sarılıp yatarken,
Sabahlar olurdu, yokluğun sarardı beni,
Kokun kalırdı yastığımda,
Her sabah sensizliğe ağlarken,
Düşünürdüm, susardım,
Ne zaman yanımda oldun ki sen.

Ne zaman vardın ki sen,
Sokak ortasında şuh kahkahalarını savururken,
Kırmızılara bürünmüş bir yosmanın koynunda,
Mecburiyetlere gözlerimi açarken yaşlarla,
Düşlerin en pembesinden uyanırken,
Terimin soğukluğuyla üşüten yataklarda,
Hiç etmişken aşkını vurdumduymazca,
Sen hayalinle gözlerime bakarken,
Bir yandan ihanetleri saklarken bakışlarında,
Şiirlerden dinlerken sensizliği,
Şarkılar gizlerken seni,
Akreple yelkovan sevişirken zamanla,
Vuslatsız bir hüzün okşarken gözlerimi,
Hıçkırıklara boğulurken durup dururken,
Gün görmemiş acılarla doldururken kadehimi,
Ne zaman yanımda oldun ki sen?

Ne zaman vardın ki sen,
Hırçın denizin yanında sarılırken yalnızlığım,
Sana olan hasretimi çığlıklarla boğarken martılar,
Bende sen fütursuzca yaşanırken canım,
Üşütürken seni aç bakışlı arzular,
Neden sevdim seni, neden hep yanındaydım?
Terk etmeleri hak ediyordun aslında,
Bırakıp gitmeler layıktı sana fakat,
Seni öylesine çok sevmiştim ki ben,
Canımı acıtırken bu insafsız hayat,
Sende ben hiçleşirken,
Tüm hayallerimi gömmüşken yüreğime,
Ruhumun derinliklerinde yaşatıyorken seni,
Kırık bir oyuncaktım ben ellerinde,
Her nefesimde içime dolarken
Acılarım öldürürken beni yavaş yavaş,
Ne zaman yanımda olsun ki sen?


Senler sizleşirken söylenir giden sevgililere son mısralar:


Hep yanındaydım ben deme sakın,
Yalan söyleme bari kimseye,
Delice sevdim sizi,
Siz vazgeçmediniz yalan sevgilerinizden,
Ben aşkın puanlı elbisesini giydirsem de size,
Siz yoktunuz ki zaten.

BAKİ EVKARALI