Yüreğim çar nâçarken,
Düşer gam sayfalara.
Alabora gemide söz düşer tayfalara.
Söz yoksuluyum lâkin, sükût etmeyi bilmem.
Sükûtun sarayına davet edilsem gelmem.

Birkaç söz bir kaç dize.
Getirmez aşkı dize.
Yazdığımı görenler,
Söz birliği etti de.
"Bırakın şairliği,
Şiir ki neyinize."
Biz bizi tanımazken,
Söz sultan oldu bize.

Nice söz arasında,
Tahta kuruldu şiir.
Şiirin zirvesinde,
Söze vuruldu şair.
Kendi ağır yaralı,
Şiiriyse komada.
Diyecek sözü yoktur,
Gayrı bundan maada.

Çar nâçar birkaç satır,
Toplayınca üst üste.
Toplayanın suçu çok,
Süsü süsleyen süste.

Söz hamalı olunmaz,
Düşer sözler yazıya.
Yazı yaban gezerken,
Gem vurulmaz tazıya.

Ben ki bir kalem alıp,
Söz peşine düşeli.
Şiir şiirliğinden utanır oldu beli.
Belasıyım şiirin bu külhana düşeli.

Sabah akşam elimde,
Esir kalemle kâğıt.
Şiiri mevta ettim,
Yakın canlar siz ağıt.

Engin söz deryasında,
Damla değil zerreyim.
İdam ettim şiiri,
Şimdi nere gideyim.

Kırayım kalemi de,
Gönle ceza vereyim.
"Zırva tevil götürmez"
Derler eskiden beri.
Ben yine zırvaladım,
Dostlar hoşgörün beni.
Ankara,07.05.2009 İ.K