47
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3958
Okunma
Dün seni gördüm düşümde !
Yeni açmış zambak gibiydin anne,
Yanı başında papatyalar da vardı.
Saat geçti biraz da vakit dardı.
Tam koklayacaktım ki seni,
Etrafımı zifiri karanlık bastı
Uzana kaldı kollarım.
ellerim açık kaldı anne.
Ter kan içinde uyandım.
Dokunamadım sana
Beni hep dizlerine yatırıyordun
Ben uyuyuncaya kadar yanımda oturuyordun.
Zaman, zaman neni söylüyordun,
Ve dahası komik hallerime gülüyordun
Sık, sık derdin büyümüşte adam olmuş
Evet büyüdüm,büyüdüm adam oldum anne.
Ben büyüdüm adam oldum da ne oldum
Ama şimdi sen hasta oldun çocuk gibi oldun,
Şimdi ben sana bakmalıyım anne.
Özüm annem,her iki gözüm annem
Ne şirindi senin sözün annem.
Geçmiş rüyaymış meğer,
Annem dünyaya değer.
Ahmet’im can Ahmet’im derdin bana,
Başımı okşar severdin ben büyüdüm
Kocaman adam oldum ve şimdi
Ben sana sesleniyorum
Annem canım annem nerdesin.
AHMET ACAR/SİVAS
Not:bu şiirim 10.mayıs Anneler gününe hitabendir.
Büyük küçük bütün annelerin ellerinden öpüyorum.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz